Σημειώσεις Κεφαλαίου 15

[←1]

Tartaria στο κείμενο.

[←2]

Cayres στο κείμενο. Sayyid είναι τιμητικός τίτλος που υποδηλώνει ανθρώπους που γίνονται αποδεκτοί ως απόγονοι τού Μωάμεθ.

[←3]

Για το νέο παζάρι.

[←4]

Carvo Toman Ulglan στο κείμενο, Τάταρος αρχοντας.

[←5]

Όπως σημειώνει ο Le Strange 1928, η αναφορά τού θανάτου τού Τιμούρ εκείνη τη στιγμή ήταν πρόωρη. Ο Τιμούρ ανέκαμψε, περνώντας τον επόμενο Δεκέμβριο και Ιανουάριο στις προετοιμασίες του για την εισβολή στην Κίνα.

[←6]

4 τού μηνός.

[←7]

Και επομένως υπάρχει έλλειψη.

[←8]

Μόδιος: Μέτρο χωρητικότητας υγρών και σιτηρών, το 1/6 τού ελληνικού μέδιμνου. Ο μέδιμνος ισοδυναμούσε με 8,7 λίτρα και επομένως ο μόδιος ισοδυναμούσε με ενάμιση περίπου λίτρο.

[←9]

Cimesquinte στο κείμενο.

[←10]

Κατά τον Le Strange 1928, πρόκειται για δημοφιλή ετυμολόγηση, αλλά παραπέμπει για σύγκριση στο E. Bretschneider, Mediaeval Researches (1888), τομ. I, υποσημειώσεις σελ. 76-78.

[←11]

Χρυσοκέντητα μεταξωτά.

[←12]

Tercenal στο κείμενο.

[←13]

Bλέπε και Δούκα στο εδώ Παράρτημα, Βαγιαζήτ και Ταμερλάνος στο έργο τού ιστορικού Δούκα, παρ. 15.6.

[←14]

Ινδοί χριστιανοί.

[←15]

Επτά.

[←16]

Αυτά τα γεγονότα οδήγησαν στην απειλή εισβολής τού Τιμούρ στην Κίνα και μόνο ο αιφνίδιος θάνατός του στον Οτράρ έσωσε αυτή τη χώρα από επανάληψη των κατακτήσεων, που είχαν πραγματοποιήσει οι Μογγόλοι την εποχή τού Κουμπλάι Χαν.

[←17]

Cambalec στο κείμενο. Το Καμπαλούκ (Cambaluc), το Khá n Bá ligh, «η πόλη τού (Μεγάλου) Χάνου», που ιδρύθηκε από τον Κουμπλάι Χαν, όπως περιγράφεται από τον Μάρκο Πόλο, είναι το Πεκίνο, η «Βόρεια Πρωτεύουσα».

[←18]

Τάταρος έμπορος.

[←19]

Ασφαλώς ο αυτοκράτορας τής Κίνας ποτέ δεν αγκάλιασε τον Χριστιανισμό. Αυτό που αναφέρεται είναι αναμφίβολα και πάλι αντήχηση τού θρύλου τού Πρεσβύτερου Ιωάννη (βλέπε τελευταία σημείωση Κεφαλαίου 13).

[←20]

Bλέπε πιο πάνω, στο Κεφάλαιο 11 και σχετική σημείωση.

[←21]

Totamix στο κείμενο.

[←22]

Τής Χρυσής Ορδής.

[←23]

Toν σουλτάνο Βαγιαζήτ.

[←24]

Ediguy στο κείμενο.

[←25]

Ο Τόκταμις τής Χρυσής Ορδής, κύριος τής στέππας Κιπτσάκ που βρίσκεται γύρω από τις βόρειες ακτές τής Κασπίας και εκτείνεται προς τα δυτικά, έχει αναφερθεί πολλές φορές από τον Κλαβίχο. Καταγόταν απευθείας από τον Juji, τον μεγαλύτερο από τούς τέσσερις γιους τού Chingiz. Είχε κληρονομήσει την αρχηγία τής Μπλε και τής Λευκής Ορδής, που το 1378 ενώθηκαν με τη Χρυσή Ορδή. Στο παρελθόν ο Τόκταμις είχε ευνοηθεί πολύ από τον Τιμούρ, αλλά τελευταία είχε παρουσιαστεί ως ανταγωνιστής του. Ο Τόκταμις νικήθηκε αμέσως σε δύο εκστρατείες (1391 και 1395), όπου οι μάχες τής δεύτερης έγιναν στις όχθες τού Τέρεκ, ποταμού που χύνεται στην Κασπία 120 μίλια βόρεια τού Ντερμπέντ. Αυτή είναι η εκστρατεία που περιγράφει ο Κλαβίχο. Στην πραγματικότητα ο Τόκταμις είχε εισβάλει στην Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν το 1385, πράγμα που επομένως δεν είχε καμία σχέση με την ήττα του στον Τέρεκ το 1395. Ύστερα από αυτή την κορυφαία καταστροφή, όλη η πραγματική εξουσία στη Χρυσή Ορδή πέρασε στον Ιντίκου, επικεφαλής των Νογκάϋ Τατάρων, που ανέθετε την κατ’ όνομα εξουσία στον ένα μετά τον άλλο χάνο-μαριονέτα. Αυτός ο Ιντίκου είχε υπάρξει στο παρελθόν αρχηγός στους στρατούς τού Τιμούρ και η επακόλουθη ιστορία του παρέχεται από τον Κλαβίχο. Ο καθαιρεμένος Τόκταμις έζησε μέχρι το 1406, ένα χρόνο μετά τον θάνατο τού Τιμούρ, στην αυλή τού οποίου εύρισκε από καιρό σε καιρό καταφύγιο, όπου τον υποδέχονταν φιλόξενα.

[←26]

Από τα εδάφη των Κιπτσάκων.

[←27]

Τού ευρύτερου Αζερμπαϊτζάν.

[←28]

Colmarin στο κείμενο. Η καταστροφή αυτή περιγράφηκε σε προηγούμενο κεφάλαιο.

[←29]

Susacania στο κείμενο. Η επαρχία Syunik τής Αρμενίας, το νότιο τμήμα τής χώρας, που βρίσκεται στα νότια τής λίμνης Γκιοκτσά ή Σεβάν.

[←30]

Κατά τις εννέα το πρωί.

[←31]

Στην Κριμαία.

[←32]

Που τού έδιναν οι Γενουάτες.

[←33]

Ο πρίγκιπας, ο ανιψιός του που αναφέρθηκε πιο πάνω.

[←34]

Συγκεκριμένα ο πατέρας του.

[←35]

Τον Αμίρ Χουσεΐν το έτος 1366.